- مشخصات کتاب
- اشاره
- مقدمه
- شرح واقعه مشرف شدن
- مقدمه
- در شروع بشرح كتاب من لا يحضره الفقيه
- كتاب الطهارة
- اشاره
- باب المياه:و طهرها و نجاستها
- اشاره
- آيات مربوط به آب
- آب پاك و پاك كننده است
- استعمال آب مشكوك اشكالى ندارد
- بيان مقدار كر
- طهارت با آب گلاب
- وضو ساختن به آبى كه به آتش گرم شده باشد اشكالي ندارد
- ميتة و خون و بول و عذرة و خمر آب را نجس مى كند
- قىء طاهر است
- سؤر حلال گوشت پاك است
- اگر وزغ در ظرفى افتد يا داخل شود و بيرون آيد آن آب را بايد
- اگر سگى در آب افتد،يا از آب بخورد
- آبى كه خود به خود گنديده باشد
- آبى كه گربه از آن خورده باشد
- وضو ساختن از سؤر يهودى و نصرانى و ولد الزنا
- آبى كه در آن اسب،و استر،و الاغ،بول مى كنند و سگان از آن مى خورند،و جنب در آنجا غسل مى كند
- طهارت از بول در بني اسرائيل
- پوست خوكى كه او را دلو كنند و آب بكشند
- وضو ساختن از بازماندۀ جنب و حائض
- وضو يا غسل از آبى كه متغير باشد به نجاست
- اگر شخصى داخل حمام شود و ظرفى نداشته باشد كه از آنجا آب بردارد
- وضو ساختن از بازمانده آب وضوى جماعت مسلمانان
- اگر مسلمانى در حمام با ذمى مجتمع شوند اول مسلمان غسل
- جايز نيست وضو و غسل كردن به غساله حمام
- آبى كه در حمام جمع مى شود از آب غسل مردم اگر به جامه رسد
- وضو ساختن از آبى كه از اعضاى وضو ريخته باشد
- آبى كه كه شخصى به آن آب وضو ساخته باشد
- آبى كه مرغ خانگى از آن خورده باشد آيا نجس است چون عذره مى خورد
- سؤر حيوان حلال گوشت
- وضو با آبى كه از آن خورده باشد باز يا چرخ يا شاهين
- اگر شخصى خون از بينى او بيايد پس بتكاند آن را پس آن خون قطره ها خرد شود و به ظرف برسد
- ماكيان و مرغ پرنده و امثال اينها هر گاه بر عذره راه روند و پاى اينها نجس شود
- اگر در مشك بزرگ آب موشى بيفتد
- اگر موشى يا غير آن از حيوانات در چاه آبى بيفتد و بميرند و از آن آب خمير كنند
- اگر موشى در خم روغن يا عسل يا آرد بافتد
- اگر موشى داخل خمى از روغن شود و موش را درآورند پيش از آن كه بميرد
- موش و سگ هر گاه از نانى بخورند يا بو كنند
- وضو ساختن از حوضهائى كه در آنجا بول مى كنند
- جايز نيست وضو ساختن به شير
- وضو ساختن از نبيذ
- اگر شخصى غسل كند از
- آب استنجاء
- اگر حيوان مردۀ در آب روان باشد
- آب ايستاده كه مردار در آنجا باشد
- كسى كه جنب شود در سفرى و يافت نشود مگر برف
- باكى نيست كه جنب دست در اندرون خم كند و بدست آب از آنجا بردارد
- ترشح آب غسل جنب
- مرد و زن از يك ظرف غسل كنند
- منزوحات بئر
- انسان
- اگر موشى در چاهى افتد و بميرد و از هم نپاشد
- اگر الاغى در چاه افتد و بميرد
- اگر سگى در چاه افتد و بميرد
- اگر گربه در چاه افتد
- اگر مرغ خانگى يا خروس يا كبوتر در چاه بميرد
- اگر شتر يا گاو نرى در چاه بميرد
- اگر چند قطره خون در چاه ريزد
- مردى كه بالغ باشد در چاه بول كند
- اگر كودكى كه غذاى او بر شيرش غالب باشد بول كند در چاه
- اگر در چاه افتد زنبيلى از فضله آدمى
- هر گاه عذره آدمى در چاه افتد
- در حريم چاه
- هر گاه چيزى در چاه افتد و بوى آب را متغير سازد
- وضو با آب گرم
- اگر قطره خمر يا نبيذ از شرابهاى ديگر در خميرى افتد
- وضوي با آب نجس
- غسل جنابت در باران
- وضو با سؤر موش
- اگر وزغ در چاه افتد از آن سه دلو آب مى كشند
- اگر گوسفندى يا چيزى كه در جثه مثل گوسفند باشد در چاه بميرد
- حكم وقوع سرگين در چاه
- چاهى كه داخل مى شود در آن چاه آب راه و در آن آب هست بول و عذره آدمى و بولهاى حيوانات
- جايز نيست كه شخصى بول كند در آب ايستاده
- بول كردن در آب ايستاده سبب فراموشى است
- باب ارتياد المكان للحدث
- اشاره
- حضرت رسول از همه كس احترازش از بول بيشتر بود
- دعاى هنگام وضو
- و هرگز كسى مدفوع پيامبر را نديد
- آداب تخلي
- مواضع كراهة تخلي
- اكرام كردن نان
- نهى فرمودند كه شخصى بول كند در هوا از پشت بام يا جاى بلندى
- استنجا به دست راست كردن از جفاست
- غسل در ميان آن خانه كه در آنجا بول مى كنند
- هر گاه شخصى خواهد كه استنجا كند چگونه بنشيند
- هر گاه شخصى بول كند دست راست خود را به ذكرش نرساند
- بسيار نشستن و مكث كردن در ادب خانه سبب بواسير است
- ذكر هنگام تخلي
- ذكر اللّه حسن على كل حال
- جايز نيست كسى داخل خلا شدن با انگشترى كه بر آن اسم خداى تعالى باشد
- هر گاه انگشترى داشته باشد كه نگينش از سنگ ريزه چاه زمزم باشد در حال استنجا از دست بيرون آورد
- چون فارغ شود و قضاى حاجت او بشود بگويد كه شكر مر خداوند را
- استنجاى غايط آنست كه سه سنگ پاك بمالند
- جايز نيست استنجا به سرگين و استخوان كردن
- اولين استنجاء به آب
- مقدار استنجاء
- كسى كه نماز كند و بعد از نماز به خاطرش رسد كه استنجا بول نكرده بود
- كسى كه فراموش كند استنجاى غايط را تا نماز كند
- استنجاء غايط به سنگ و كهنه و كلوخ
- مكروه است حرف زدن در حالت بول و غايط
- مبالغه در شستن مطلوب است
- جايز نيست قضاى حاجت در سايه اى كه قافله در آنجا منزل مى كند
- كسى كه بول او منقطع نشود
- كسى كه بول كرده باشد و غايط نكرده باشد استنجاى غايط بر او واجب نيست
- كسى كه وضو بسازد و بعد از آن بادى از او بيرون آيد
- حضرت را صلوات اللّه عليه كه از خواب بيدار مى شدند پس وضو مى گرفتند
- باب اقسام الصلاة
- باب وقت وجوب الطهور
- باب افتتاح الصلاة و تحريمها و تحليلها
- باب فرايض الصلاة
- باب مقدار الماء للوضوء و الغسل
- باب صفة وضوء رسول اللّه صلى اللّه عليه و آله:
- باب صفة وضوء امير المؤمنين صلوات اللّه عليه:
- باب حد الوضوء و ترتيبه و ثوابه:
- باب السواك:
- باب علة الوضوء:
- باب حكم جفاف بعض الوضوء قبل تمامه
- باب في من ترك الوضوء او بعضه او شك فيه
- اشاره
- نماز بدون وضو حرام است
- هشت كسند كه نماز ايشان مقبول الهى نيست
- كسى كه بي وضو نماز كرده باشد از روى فراموشى
- شخصى كه در حال وضو مى ماند جزوى از روى او كه آب به آن نرسيده باشد
- هر گاه فراموش كنى مسح سر را
- كسى كه بعد از وضو شك در اعضاء وضو كند
- كسى كه يقين در وضو و حدث داشته باشد و نداند كه كدام يك پيشتر است
- باب ما ينقض الوضوء
- باب ما ينجس الثوب و الجسد
- اشاره
- مذى سبب وضو نيست و جامه را نجس نمى كند
- آبهائي كه از انسان خارج مى شود
- لباس نجس انسان را جنب نمى كند
- حكم عرق جنب از حرام
- حكم عرق زن حائض
- شخصى كه محتلم شود و جامه اش نجس شود و جامه ديگر نداشته باشد
- جامه كه نجس شده باشد به بول اگر آن را در آب روان بشويند يك مرتبه آن را مى شويند
- حكم پاك كردن فرش و امثال آن
- شك و وسواس در خروج بول
- زنى كه يك لباس بيشتر ندارد
- حكم آب استنجا
- حكم بول چهارپايان و ديگر حيوانات حلال گوشت
- حكم آثار نجاست پس از شستن
- خون كمتر از درهم
- حكم شك در نجاست
- حكم خون غير جهنده
- نجاست آن چه نماز در آن تمام نيست
- حكم نجاست غير مسرى
- نماز كردن در جامۀ كه شراب به آن ريخته باشد
- نماز كردن در خانه اي كه شراب باشد
- كسى كه بول كند و اندكى از بول برانش بچكد و فراموش كند و نماز كند
- خون قروح و جروح
- نجاست غير مسرى
- باب العلة التى من اجلها وجب الغسل من الجنابة و لم يجب من البول و الغائط
- باب الاغسال
- اغسال مستحب
- غسل جنابت و حيض در كيفيت مساويند
- در روايتى واقع شده است كه هر جا وزغي را بكشد غسل بر او لازم است
- وارد شده است كه هر كه بقصد ديدن مصلوب برود و او را ببيند غسل بر او واجبست
- غسل جمعه و جنابت و استحاضه
- غسل نفاس واجب است
- بقيه غسلهاي واجب و مستحب
- غسل توبه
- تنها وجوب غسل جنابت از قرآن استفاده مى شود
- غسل جنابت از وضو كافى است
- باب صفة غسل الجنابة
- آداب غسل جنابت
- اكل جنب در حال جنابت سبب فقر است
- خواب در حال جنابت
- شخصى كه بى لنگ غسل كند و كسي او را نبيند
- وجوب غسل به دخول حشفه
- رطوبت مشتبه بعد از غسل
- احتلام زن در خواب
- هر گاه جنبى سر به آب فرو برد يك مرتبه
- كسى كه در روزى يا شبى چند مرتبه جنب شود كافى است او را يك غسل مگر آن كه غسل بكند
- جنب همه قرآن را بخواند بغير از چهار سوره عزيمه
- كسى كه جنب باشد يا بى وضو باشد پس مس قرآن نكند
- جايز نيست حايض و جنب را كه داخل مسجد شوند مگر بعنوان گذشتن
- هر گاه زنى خواهد كه غسل جنابت كند حائض شود
- باكى نيست كه جنب خضاب كند و رنگ به بندند
- باكى نيست كه جنب در مسجد خواب كند يا بگذرد
- جنب مى تواند در اول شب بخواب رود تا آخر شب
- كسى كه جنب شود در زمينى كه نيابد در آن زمين مگر آب بسته
- باكى نيست كه در غسل موالات نباشد
- اگر حدثى صادر بعد از آن كه سر را شسته باشى پيش از آن كه بدنت
- رعايت ترتيب در غسل
- باب غسل الحيض و النفاس
- حيض در لغت و اصطلاح
- اولين خوني كه بر زمين ريخت
- حيض در اول خلقت
- حضرت فاطمه صلوات اللّه عليها مثل شما زنان نيست كه او خون
- زنان بهشت حيض نمى شوند
- كمترين زمان حيض سه روز است
- محرمات بر حائض
- اگر خون از ده روز درگذرد
- اقل ايام طهر ده روز است
- و حايض غسل مى كند به نه رطل
- هر گاه زن در ايام عادت حيض خون زرد ببيند
- جايز نيست حايض را كه حنا بر دست و پا گذارد
- فرزند در شكم مادر روزى او چه چيز است؟
- زن آبستن هر گاه خون ببيند
- بر حايض واجب است كه قضاى روزه بكند
- جايز نيست كه جنب و حايض نزد تلقين احتضار ميت حاضر شوند
- هر گاه زنى سال او پنجاه شود بعد از آن حيض نمى بيند
- زنى اول مرتبه خون ببيند و عادتى او را حاصل نشده باشد
- قرئ كه حق سبحانه و تعالى فرموده است سه طهر است
- زنى كه پاك شود از حيض در وقت عصر واجب نيست كه نماز ظهر را بكند
- هر گاه پاك شود از خون حيض در وقت نمازى و تأخير كند غسل را تا
- اگر زنى دو ركعت نماز ظهر بگذارد و خون حيض بيايد
- هر گاه زنى در نماز باشد و گمان كند كه حايض شده است
- اگر چند ماه خون نبيند
- اگر خون يك ماه بند آيد
- بر حايض واجب نيست كه بعد از حيض بشويد جامهائى را كه در حالت حيض پوشيده باشد
- جايز نيست جماع كردن زن در حالتى كه حايض باشد
- اگر زن پاك شده باشد پيش از غسل فرجش را بشويد بعدا جماع كند
- كفاره وطي حائض
- استبراء كنيز
- هر گاه زن خواهد كه غسل حيض كند بر او لازمست كه استبرا كند
- هر گاه زن زردى ببيند به صفت خون حيض نباشد
- اگر بر زن مشتبه شود خون حيض و خون جراحت رحم
- اگر بكارت زنش را ببرد و خونش بند نشود و نداند كه آن چه مى آيد خون حيض است يا خون بكارت
- خون بكارت از لبهاى فرج در نمى گذرد
- صفات خون حيض
- هر گاه زنى پنج روز خون ببيند و پنج روز پاكى
- زن حايض هر گاه در سفر باشد و پاك شود و آب آن قدر نداشته باشد كه از براى غسلش كافى باشد
- بر زن جايز نيست نگاه به فرج ديگرى كند
- زنان حضرت صلى اللّه عليه و آله وقتى كه حايض مى شدند نماز نمى كردند
- هر گاه زنى ادعا كند كه در يك ماه سه حيض ديده ام و عدّه ام سرآمده است آيا مى شنوند از او
- باز كردن مو هنگام غسل
- استشهاد به فعل همسران پيامبر
- و هر گاه زنى بزايد و خونش آيد ده روز ترك نماز مى كند
- چون اقل حيض سه روز است و اكثرش ده روز است
- اصحاب ما روايت كرده اند كه چهل روز ترك نماز مى كند
- زنى كه يك روز يا دو روز در زاييدن داشته باشد يا بيشتر و زردى يا
- باب التيمم
- آية تيمم
- بيان وجه احكام وضو و تيمم
- تيمم عمار
- پس هر گاه شخصى خواهد كه تيمم بدل از وضو كند
- شخصى كه جنب شود آب را تيمم مى كند،چون بيابد آب را پس غسل كند و اعاده نكند نماز را
- هر گاه شخصى تيمم داشته باشد و به آب رسد و وضو يا غسل نكند
- اگر كسى بيابد آب را در وقتى كه داخل نماز شده قطع كند نماز را و وضو بسازد
- كسى كه تيمم كند و چون خواهد كه شروع در نماز كند آب بهم رسد
- اگر شخصي آب بهم نرسد و وقت نماز شود و تيمم كند و دو ركعت نماز بگذارد و بعد از آن آب بهم رسد
- تيمم بدل از وضو و بدل از غسل جنابت و بدل از غسل حيض آيا مساويند
- شخصى كه بر بدن او دملها و جراحتها باشد و جنب شود
- شخصى كه شكم رو داشته باشد يا عضوى از اعضاى او شكسته باشد ايشان را امر به تيمم مى كنند
- شخص جنب شده بود و آبله داشت او را غسل دادند و مرد
- اگر جنب خوف هلاك داشته باشد به سبب سرما تيمم كند
- شخصى كه در سفر باشد و تيمم كند و نماز كند بعد از آن به آب رسد و اندكى از وقت مانده باشد
- اى ابو ذر صعيد كه تيمم ترا كافيست ده سال
- هر گاه جنب شود شخصى در سفر و بقدر وضو آب داشته باشد تيمم كند و وضو نگيرد
- غسل جنابت مقدم بر غسل ميت است
- غسل جنابت بر وضو مقدم است
- خائف از مرض تيمم مى كند
- كسى كه در مجامع روز جمعه يا روز عرفه باشد و نتواند
- كسى كه تيمم كند و آب داشته باشد و فراموش كرده باشد كه آب دارد
- هر كه محتلم شود در يكى از مساجد بيرون آيد و غسل كند مگر آن كه در مسجد الحرام يا در مسجد سيد المرسلين باشد
لوامع صاحبقرانی المشتهر بشرح الفقیه جلد 1
مشخصات کتاب
سرشناسه:مجلسی، محمدتقی بن مقصودعلی، 1003؟ - ق 1070
عنوان و نام پديدآور:لوامع صاحبقرانی المشتهر بشرح الفقیه/ محمدتقی المجلسی (الاول)
مشخصات نشر:قم: موسسه اسماعیلیان، 1414ق. = - 1372.
شابک:6000ریال(ج.1)
يادداشت:جلد سوم به بعد توسط دار التفسیر منتشر شده است
يادداشت:ج. 3، 4 (چاپ اول: 1416ق. = 1374)؛ بها: 9000 ریال (هر جلد)ج. 7 (چاپ اول: 1376؛ بها: 12000 ریال
یادداشت:کتابنامه
عنوان دیگر:شرح الفقیه
موضوع:فقه جعفری
احادیث احکام
رده بندی کنگره:BP158/87/م 3ل 9 1372
رده بندی دیویی:297/342
شماره کتابشناسی ملی:م 73-2527
ص: 1